เพียงพอเราแก่ เราจะเป็นผู้ใหญ่อย่างไร ให้บุตรหลานรัก

[Jessicas]

อยู่ไปนานๆให้บุตรหลานเคารพนับถือรัก ไม่ใช่ว่าอยู่นานเนื่องจากทานข้าว แม้กระนั้นเมื่ออายุมากขึ้นแล้ว

ควรดำรงชีวิตให้เป็นสุขเพิ่มมากขึ้น ตามอายุของพวกเรา แบบนี้ชีวิตจะสุขมากมาย

1. แก่ขึ้น แต่ว่าต้องรู้จักตั ดจิตใจ

บางสิ่งบางอย่างเมื่อสู ญเสี ยไปแล้ว ก็อย่าได้ยึดติด ปล่อยวาง คิดให้ได้ว่าแต่เดิมมันก็ไม่ได้เป็นของพวกเราอยู่แล้ว

รวมทั้งวันสุดท้ายในชีวิต คุณก็เอาอะไรไปไม่ได้แม่แต่อย่างเดียว ต้องตั ดจิตใจให้ได้ในสิ่งที่สู ญไปแล้ว แล้วจะแฮปปี้กับสิ่งที่ยังมีอยู่ได้

2. เมื่อแก่ขึ้น ให้รู้จักปลง

ควรปล่อยวางเรื่องราวบางอย่าง ที่จำเป็นต้องปล่อย จิตใจของมนุษย์แบกรับได้อย่างจำกั ด อย่ามัวแต่ฝังใจ

ปล่อยวางตำแหน่ง ฐานะที่เคยดำรง วางอดีต แล้วควรทำความเข้าใจการใช้ชีวิตในขณะนี้ ให้เป็นสุขในวัยชราซะ

3. จำเป็นที่จะรู้จัก วางอารมณ์

สังคมในสมัยก่อน ก็มีความย ากของคนภายในอดีตกาลเช่นเดียวกัน ส่วนสังคมในปัจจุบัน ก็มีความย ากของคนภายในตอนนี้

โดยเหตุนี้ อย่าเอาความคิดของเรามาเป็นที่ตั้ง ไม่พอใจอะไร ก็ว่าลูกหลานเอาความคิดตนเป็นที่ตั้ง


ถ้าหากทำแบบนั้นคราวหนึ่ง ศีลธรรมจะหายไปครั้งหนึ่งเลยล่ะ บุญบารมีของลูกหลานหายไปส่วนหนึ่งส่วนใด


โน่นด้วยเหตุว่าพ่อแม่เป็นพรหมของลูก ถ้าคอยแช่ ง ด่ า ลูกหลานจะเจริญได้ยังไง

4. อายุมากขึ้น เปรียบเทียบดั่งไม้ใกล้ฝั่ง

ตั ณหาจำต้องน้อยลง ความโล ภ โกรธ หลง ต้องลด คุณธรรมความสุขุมจำเป็นต้องมากขึ้นนะ

ความปรานี ขอความปรานี มุทิตา อุเบกขา จำเป็นต้องมากมาย เตือนตัวเองไว้เสมอว่า อยู่ให้บุตรหลานยกย่องรัก

ไม่ใช่ว่า อยู่ให้บุตรหลานเขา หวา ดกลั วจนลูกหลาน ไม่มีใครอย ากใกล้

5. จะต้องรู้จักวางมือ ปล่อยวาง

คุณไม่มีทางทำงานไปได้ตลอดหรอกนะ หรืออยู่ดูแลบุตรหลานไปกระทั่งวันสุดท้าย

ด้วยเหตุผลดังกล่าว จะต้องรู้จักวางมือ บุตรหลานมีโชคดี เขาทางเดินของลูกหลานเอง


ถ้าหากคิดแทนไปหมดทุกสิ่งเลย คุณนั่นแหละที่จะเหนื่อยตลอดไป เนื่องจากวันหนึ่งที่คุณจากไป


พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงล่ะ การรู้จักวางมือเป็นการฝึกฝน วางใจในบุตรหลานของพวกเรา และเป็นการผลักดันเขาไปในตัวด้วย
ผู้ใหญ่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13553/
Tags : ลูกหลานรัก