ฝึกฝนเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[fairya]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากแค่นั้น

เช่นเดียวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากเท่านั้นที่ควรจะ

ถนอมจงทราบถนอม เนื่องจากว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อใจถ้าเกิดอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแต่ว่าเมื่อร้องจนสาแก่ใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความสัมพันธ์ไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร สหายหรือคนแ ปลกหน้าคุณจะต้องศึกษาที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักเท่าใดเพราะเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา ก็เลยอย่ า ไปมุ่งมาดว่าจะมีคนใดกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขแม้ใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็ต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

จงเรียนรู้ที่จะสรรเสริญผู้ที่ความสามารถ และแม้คุณคิดว่าตนเองสู้ผู้อื่นเขามิได้อย่ า

ได้น้อยอกน้อยใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนเดินดินราวกับบุคคลอื่นทั่วๆไป

พ่อแม่เป็นคนที่รักและห่วงใยต่อคุณมากที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า มีความรู้สึกว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ว่าไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักที

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

ด้วยเหตุว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอาขั้นตอนการเก่าๆมาแก้ไข คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า มัวแต่รำพัน อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ควรศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นไม่ได้สนใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะเหตุว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินเช่นเดียวกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมาย อย่ า ให้ใครกันแน่ผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง